ประวัติวัดร่องส้าว

พระประธานในวิหาร

ที่มาของชื่อวัด

สำหรับวัดร่องส้าว ที่ได้ชื่อนี้ก็เนื่องมาจากว่า เมื่อก่อนมันเป็นร่องน้ำ

แล้วไม้ที่เขาใช้สำหรับเก็บผลไม้ ที่เขาเรียกว่าไม้ง่าม แต่ทางเหนือเรียกว่า

"ไม้ส้าว" แล้วร่องน้ำนี้ก็ยาวไปตามหมู่บ้าน ชาวบ้านเขาก็เลยเรียกว่า 

"หมู่บ้านร่องส้าว" วัดก็เลยได้ชื่อตามหมู่บ้าน

อาณาบริเวณ 

วัดร่องส้าวมีเนื้อที่ 7 ไร่ 1 งาน 

ทิศเหนือ ประมาณ 94 วา ติดลำน้ำเอกชน

ทิศใต้ ประมาณ 94 วาติดลำน้ำเอกชน

ทิศตะวันออก ประมาณ 27 วา ติดที่ดินสาธารณะ

ทิศตะวันตก ประมาณ 30 วา ติดโรงเรียนที่ดินเอกชน

 สิ่งก่อสร้างในวัด

  ภายในบริเวณวัดร่องส้าวประกอบด้วย อุโบสถ วิหาร ศาลาการเปรียญ กุฏิสงฆ์ และปูชนียวัตถุ ได้แก่ เจดีย์ 

ประตูทางเข้าวัด

อุโบสถวัดร่องส้าว

วิหารวัดร่องส้าว

เจดีย์วัดร่องส้าว

ประวัติวัดร่องส้าว 

วัดร่องส้าวสร้างเมื่อ พ.ศ. 2463  

ตามประวัติแจ้งว่า เดิมเป็นวัดร้างสร้างในสมัยใดไม่ปรากฏ 

ต่อมาเมื่อ พ.ศ.2463 นายอุ่นใจ สาวะจันทร์ 

พร้อมด้วยคณะสงฆ์ในตำบลได้นำคณะศรัทธาช่วยกันบูรณะขึ้น 

ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา เมื่อวันที่ 8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2492

เขตวิสุงคามสีมา กว้าง 40 เมตร ยาว 80 เมตร

ปัจจุบันมี ครูบาจรัญ สุภัทโท อายุ 59 ปี พรรษา 39 เป็นเจ้าอาวาส 

และเป็นประธานหน่วยอบรมประชาชนประจำตำบลบ้านกลาง 

เพื่อเป็นศูนย์กลางการอบรม และการเผยแพร่พุทธศาสนา 

มีพระ 2 รูป เณร 9 รูป